“Edukacja nauczycieli w dziedzinie wychowania fizycznego – jak wygląda dziś, a jak jutro: zderzenie oczekiwań z rzeczywistością”
W celu zmotywowania uczniów do większej aktywności fizycznej, przeprowadzono dyskusję na temat różnych rodzajów ćwiczeń, gier oraz możliwościach ich wykorzystania na lekcjach w-f’u.
Konferencja była poświęcona: teorii oraz praktyce pogłębiania profesjonalnych oraz podstawowych kompetencji nauczycieli wychowania fizycznego, dzieleniu się doświadczeniami z pracy oraz przedstawieniu różnych typów ćwiczeń sportowych, wypróbowywaniu niekonwencjonalnych i rzadko wykonywanych aktywności fizycznych, jak również omówieniu metody oraz techniki, których możliwość wykonywania na zajęciach wciąż znajduje się pod znakiem zapytania. Choć podejrzewa się, iż mogłyby one zachęcić uczniów do zwiększenia aktywności fizycznej. Zaprezentowano 6 raportów i przeprowadzono ponad 12 warsztatów dla nauczycieli.
Prowadzący ukazali nowoczesne metody nauczania w-f’u oraz strategie promocyjne dla zdrowego i bezpiecznego stylu życia. Na konferencji poruszono także tematy komunikacji oraz współpracy, czyli czynników, które występują w procesie nauczania.
Wydarzenie promowało następujące metody nauczania sportu:
1. Podstawowe metody nauczania wychowania fizycznego (trening na siłowni, wspinaczka po linie, przeplatankę pompek oraz podnoszenia ciężarów).
2. “Ćwiczenia wypracowujące mięśnie” (Podczas treningu w szkole doskonali się większość zdolności ciała. Wykonywane zestawy ćwiczeń są efektywne, ponieważ nie tylko wzmacniają zdrowotność oraz możliwości wykorzystywania poszczególnych grup mięśniowych, lecz w tym samym czasie wzmacniają mięśnie z głębszej warstwy skóry. Istotną częścią tej techniki jest, aby uczniowie ćwiczyli niezależnie od siebie nawzajem).
3. “Niekonwencjonalne użytkowanie ławek podczas lekcji wychowania fizycznego” (Nie spadnięcie z ławki gimnastycznej, podczas samoobrony przed kolegami z klasy jest oryginalną metodą wypracowywania ducha drużyny, komunikacji, współpracy, wytrzymałości, siły, zrównoważenia oraz koordynacji).
4. Siatkówka (odmienna forma siatkówki stanowi połączenie dwóch gier sportowych - piłki nożnej oraz siatkówki z wykorzystaniem wszystkich ich złożonych zasad).
5. “Ćwiczenia z hula hoop”(tradycyjne wykorzystanie obręczy rozwinie równowagę oraz koordynację połączoną z udoskonaleniem ruchów ciała oraz orientacji w przestrzeni; dla komunikacji i współpracy w parach).
6. “Nieduża siłownia? To żadna przeszkoda!” (Wykorzystywanie warunków panujących w małych siłowniach i wykorzystanie sprzętu, w który hipotetycznie byłaby wyposażona np.: ławki, piłki. Te zadania mogą zostać zlecone większej grupie uczniów, w sytuacji, kiedy salą musi dzielić się kilka klas. Dotyczą one elementów piłki nożnej połączonych z pokonywaniem przeszkód: część graczy porusza się naprzód, podczas gdy pozostali chronią swojej bazy. Zmiana ról, zadań oraz poziomu trudności powinny być dostosowane do wieku uczniów).
7. Podstawowe techniki siatkarskie (zwykłe metody nauczania podstaw siatkówki dla osób indywidualnych, par oraz drużyn z wykorzystaniem różnorodnych form ćwiczeń itp.).
8. Przyswajanie nawyku prawidłowego oddychania, podczas wykonywania ćwiczeń sportowych (Nowoczesne formy ćwiczeń, które stosuje się w nauczaniu pilatesu oraz podczas uprawiania Callanetics’u z wykorzystaniem elementów gimnastyki. Najważniejszą kwestią jest opanowanie: techniki oddechowej wdech-wydech, wstrzymywania oddechu, rozluźnienia i relaksu, odpowiedniej pozycji ciała, postury, równowagi, rozwój giętkości oraz siły).
Uczestnicy konferencji uczestniczyli w różnorodnych dyskusjach o technikach ćwiczeniowych, które miałyby na celu poprawę samopoczucia oraz wskaźników zdrowotnych u uczniów. Oprócz tego wzięli udział w warsztatach, gdzie aktywnie wypróbowywali nowe metody, omawiali innowacyjne aktywności sportowe, które mogłyby być wykorzystywane na zajęciach.
Zawód:
Osoba ucząca się ,
Osoba pracująca
Lokalizacja:
Miasto
Wiek:
Dziecko , Młodzież, Dorosły
Good practices
